Marksist paradigmanın doğadaki her şey gibi değişmeye açık bir olgu olduğu bilindik bir gerçektir. MArx'ı iadealistlerden farklı kılan başkaldırı unsurunu ortya koyması, işçi sınıfının bir kapitalistin gözünde nesne durumuna düşmesi olgusuyla savaşması ve bnların nedenlerinden biri olarak düşünceyi maddeden bağımsız görmemesidir. Üretim ilişkilerinin karşı konulmaz varlığı, teori ile pratiği diyaelektrik ilişkisini vurgulayan Marksist felsefeyle aydınlığa ulaşmıştır. Felsefenin b ilişkiden yoksun bir düşün tarzıyla ilerleyemeceği açık bir gerçektir.

Tarihin sonsuzluğa varışı insansal olanın usunda bir ütopya olarak kalmaya devam edecektir. Buna engel olamayız. Özne diyalektik süreçte nasıl isyana bağlı ise aynı şekilde yine isyanın bir getirisi olarak eksiklik içinde sonsuzluk arayışına bağlıdır.

Hiçbir devrimci benin hiçleştirilmesinden yana olmamalıdır çünkü benin yüceltimesi kadar hiçleştirilmesi de ussal olanın olgunsallaığına tepki , itiraz ve nefrettir. Gerçek teori de pratik de insanın boşluğa değil eksiğe hükmetmek istemesinin sonucu ortaya çıkan diyalektik maddeci ilerleyiştir