Fîkîh Usulü (Usûl-i fîkîh) ilmi şer’i delillerden ve onlardan birtakîm şer’i-amelî hükümlerin çîkarîlmasîna yarayan
kurallardan bahseden bir ilimdir.
Başta Kitap ve sünnet olmak üzere şer’i delilleri, bu delillerden çîkarîlan şer’i hükümleri ve söz konusu hükümlerin adî
geçen delillerden çîkarîlma yol ve yöntemlerini inceleme fonksiyonu itibariyle Fîkîh Usulü ilmi yalnîzca fîkhîn değil,
bütünüyle İslam ilimlerinin kapsamlî ve ortak bir yorum metodolojisi niteliğindedir.
Elinizdeki eser Mâlikî mezhebi alimlerinden Kâdî Ebü’l-Hasen Ali b. Ömer b. Ahmed el-Bağdâdî İbnü’l-Kassâr’în
(ö.397/1007) el-Mukaddime fi’l-usûl (Usule Giriş) adlî kitabîdîr. Sadece Mâlikî mezhebi usulüne değil, bütün İslam hukuk
usulü düşüncesine dair günümüze ulaşan ilk eserlerden biri olan İbnü’l-Kassâr’în el-Mukaddime’sinde İmam Mâlik’in
usulle ilgili görüşleri toplanmîş, onun açîkça görüş belirtmediği konularda ise Mâlik ve talebelerinin füru ile ilgili çeşitli
konulardaki görüşlerinden hareketle birtakîm usul prensipleri çîkarîlmaya (tahrîcü’l-usûl ale’l-fürû) çalîşîlmîştîr.
Henüz Fîkîh Usulü ilminin bütün konularî ve sistematiğiyle kuruluş ve gelişme döneminde olduğu bu evrede İbnü’l-
Kassâr’în tahriç yöntemiyle yazdîğî bu eser Fîkîh usulünde “Fukaha” (Hanefî) mesleği olarak adlandîrîlan telif
geleneğinin bir örneği niteliğindedir.