Taşeron çalışma biçimi günümüzün önemli çalışma biçimlerinden birisi haline
gelmiştir. Taşeron çalışma aslında sermayenin emeği parçalayarak ve güçsüzleştirerek artı
değere el koyma ve denetleme mekanizmasıdır. Emek süreçlerinin parçalanmasının ardında
yatan asıl sebep ise emek-gücünün denetimidir. Emek-gücünün denetimi kapitalizm için
hayati derecede önemlidir.
Kamu kurumlarının devlete yük olarak görülmesi sonucu özelleş-tirilerek taşeron
firmalara devredilmesi işsizliği tetikler hale getirmiştir. Piyasalardaki istihdam sınırlılıkları
çalışanlar üzerinde hak, hukuk bağla-mında sessiz kalmalarını sağlarken, işsizler üzerinde de
razı olmaya yönelik “baskı”yı oluşturmaktadır. “Baskı”nın ve “rıza”nın aynı anda işlediği
ideolojik denetim mekanizması da denetimin en önemli unsuru haline gelmektedir.
Türkiye'de baskın kontrol mekanizması siyasi mensubiyetler dolayımıyla ideolojik denetim
üzerine oturtulmuştur. Ve ideolojik denetim içine her türlü kayırmacılık entegre edilerek
halk arasında kayırmacılık içselleştirilmiştir.
Türkiye'de kamuda işlerin taşeronlaştırılarak siyaset/hemşehrilik/dini yakınlık
aracılığıyla istihdam yaratılmaktadır. Siyasi alanın genişlemesiyle taşeron firmalar
aracılığıyla yaratılan istihdam ilişkileri, patronaj/ patriarkal ilişkileri tekrar tekrar üretmekte
ve yeniden siyasetin hizmetine sokularak çalışan kesimler kontrol ve disiplin altına
alınmaktadır. Bu çalışmada, siyasetin aktif olarak görüldüğü belediyelerden biri vaka olarak
seçilerek, taşeronlaşmanın hangi mekanizmalarla işlediği ve denetimin bu mekanizmalarla
nasıl sağlandığı üzerine bir araştırma gerçekleştirilmiştir.