Baba koltuğu... Böyle de bir şey varmış. Adam uzanacak, minik bir bebek kucağında huzurla uyuyacak, bir kadın izleyecek bu süt kokulu eflatun tabloyu Aşk ile. Adam öyle güzel uyuyacak ki beyaz yüzünün aydınlığı sade bir ritim kazandıracak hırçın kalbe. Yaralı kaş ve kaşa uzanan kirpikler eşlik edecek her şeyin aydınlığına. Baba koltuğu varmış, o gün görmüştüm bir mağaza katalogunda -üç kuruşluk katalogda beş kuruşluk hayaller-...

Bir kadın izledi bu renksiz tabloyu; elinde biberonu bebeğe uzanırken, duvarları siyaha boyalı sessiz evin salonunda... Bebek sütü içti, kadın mutfağa yöneldi, adam uzandı; uykuya daldı.