Yıl 1980... O yazın sıcak günlerinden birinde ülkenin en yüksek tirajlı gazetelerinden biri sekiz sütuna
manşet attı: ÜLKENİN SAHİBİ YOK MU?
Türkiye'de halk, iktidar ve muhalefet arasındaki bitmeyen siyasi kavgadan artık iyice usanmış; partiler ve liderler
seviyesinde
yaşanan çatışmanın şiddetinin katlanarak sokağa yansımasından da şikâyetçi... Sağ-sol cepheler arasındaki
silahlı çatışmaların giderek tırmanması ve ölenlerin sayısının da gittikçe artmasından dolayı ülkenin geleceği
ciddi şekilde sorgulanır olmuş. Kimisi Erken seçim lazım! derken bazıları da en doğru çözümün Cumhuriyet
Halk Partisi ve Adalet Partisi koalisyonu olduğunu, yukarıda gerçekleşecek bu barışın kısa sürede aşağıya da
yansıyacağını ileri sürüyor. Ama bunun önünde de önemli bir engel var: Liderlerin kişisel inadı ve birbirlerine
karşı olan şahsi antipatileri...
***
Feyiz Erdoğan yakın tarihimizin en şiddetli dönemlerinden birini, bir grup gencin hikâyesi üzerinden cesur bir
dille yazdı; Eylül Fırtınası. Sağcı bir gence âşık olan Ankaralı bürokrat bir ailenin kızı Suna; Ankara Hukuk
Fakültesini'nde hâkim olmak için okuyan genç subay Nazmi; idealist bir gençken kendini büyük bir siyasi
oyunun içinde bulan Fatih; ODTÜ'de okurken cezaevine düşen Utku ve diğerleri...
Ülkede kör dövüşü sürüp giderken onlar, hem demokrasi hem de kendi yaşamları uğruna büyük bedeller
ödeyeceklerdi!