Yer yer çatlamış eski kemanından, görü-
nürde ekmeğini çıkartmaya çalışan çalgıcı
Jakob öteki sokak çalgıcılarından farklıdır.
Önünde notalar vardır, ama o, zaman ölçü-
sünden, melodiden yoksun, sadece kendisi
için varolan bir dünyada, sadece kendisinin
anladığı, hissettiği bir şeyler çalıp durur; dolayısıyla
da önündeki ters çevrilmiş, eprimiş
şapkasının içi genellikle boş kalır. Avusturya
edebiyatının önemli simalarından Franz
Grillparzer, Fakir Çalgıcı'da, 19. yüzyılın
vazgeçilmez edebiyat tipi toplum dışı insanı
karşımıza çıkartır. Kendinden geçmişçesine
kemanını gıygıylayan bu yaşlı adam,
aykırı bir sanatçı, bir karşı tiptir; onun kişili-
ğinde sanat ile hayatın, sanat ile toplumun
ilişkisini sorgulayan küçük bir anlatı buluruz.
Sanat, Jakop için estetik-ahlaki bir ideal dü-
zeyine çıkmış hayat demektir.