Eskiden -yoksa başka bir hayatta mı?- Jorge Semprun ün adı Federico Sanchez di. O bir komünistti. Bir yeraltı militanı. İspanya nın, geçmişi boş bir levha haline getirmek isteyen şu meşhur büyüklerinden biriydi. Ancak bütün bunlar geçmişte kaldı, artık savaş bitti ve Federico Sanchez, nam-ı diğer Semprun, Franco sonrası İspanya da, sosyalist bir hükümette kültür bakanı bile oldu.

Peki, o yeraltı militanından geriye ne kalmıştı? O eski Marksist, demokrasiyle uzlaşmış bir monarşiye nasıl hizmet edecekti? Yeni kimliği hangi özlemler, hangi umutlardan örülmüş olacaktı? İşte bu kitabın biraz alay, biraz da hüzünle sorduğu sorular özünde bunlardır.

Bu kitabın içinde, Movida yı hatırlatan bir havada Hemingway ve Juan Carlos la, Raisa Gorbaçova ve Primo Levi yle, Felipe Gonzalez ve Dominguin le karşılaşıyoruz. Bu kitabın içinde her şeyden çok, şafağında verdiği sözleri tan vaktinde tutamamış bir yüzyılı gözlemleyen şüpheci bir romancıyla karşılaşıyoruz. Kuşkusuz Federico Sanchez artık yok. Jorge Semprun bizleri onun adına selamlıyor...