Klasik felsefenin Hellenistik döneminin genelde Aristoteles'in MÖ 322'deki ölümüyle
başladığı ve Ptolemaios hanedanının son Mısır kraliçesi Kleopatra'nın MÖ 30'daki
ölümüyle sona erdiği söylenir. Hellenistik çağda daha gelişmiş bir felsefi "okul" fikri
ortaya çıkar. Platon'un Akademeia'sı ve Aristoteles'in Lykeion'u bazı açılardan birer
felsefe okulu sayılabilirse de, Hellenistik çağda doğal dünya, mantık, epistemoloji ve
etik alanında az veya çok ayrıntılı yorumlar sunan, birbirleriyle rekabet halinde çeşitli
öğretiler geliştirilir. Bu düşünce okulları kurumsal açıdan az veya çok katı bir biçim
edinir, başlarında ortak bir kararla seçilen bir lider veya skholarkhēs bulunur ve bu
liderin ölümünden sonra onu izleyecek halefi de oldukça resmi bir prosedürle
belirlenir. Bu dönemin başlıca iki okulu Stoacıların ve Epikourosçuların okullarıdır.
Ancak Kynikler ile Kyreneliler gibi daha küçük okulların da var olduğu ve Platon'un
Akademeia'sı ile Peripatetiklerin de varlıklarını sürdürdükleri unutulmamalıdır.