Başlangıçta kendi içinde ve kendisinin sebep olduğu bir sorun olarak Filistin hakkında yazdım
Sonraları Filistini insanlığın bir simgesi olarak görmeye başladım
Filistinlilerin acılarını betimlerken, onları dünyanın dört bir yanındaki acıların bir sembolü olarak sunuyorum.
G. Kanafani

Filistinin Çocuklarındaki hikâyelerin çoğu, birçok Filistinlinin kendi evlerinden, yurtlarından, sokaklarından koparıldıkları 1948 yılını eksen olarak almaktadır. Hikâyelerin hepsinde, bir çift göz olup etrafını inceleyen, sorgulayan, geleceğe bakan bir çocuk vardır. Kanafaninin tarihsel durumu ve politik koşulları anlamadaki keskinliği, hikâyelerindeki bu çocukların gündelik insani gerçeklikleri kavrayışlarındaki yalınlıkla birleşmiştir. Arap edebiyatında kısa roman olarak anılan Hayfaya Dönüş ise, 1948 ile 1967yi, anılarla gerçekliği, Filistinlilerin utancıyla onurunu, her lokmalarında hissettikleri kayıplarının acısını ve geleceğe dair umutlarını, Polonyadaki Nazi dehşetinden kaçan Yahudi bir anneyle Hayfadaki Haganah teröründen kaçan Arap bir annenin ızdırabını ustaca iç içe geçirir.