Bütün gününü tek başına bir odada, masa başında, ufak, tekdüze, sıkıcı ve anlamsız işlerle geçiren, kırkına varmış adamın birdenbire herkesin hayran olduğu ünlü bir şair haline gelmesi olacak iş midir? Sahiden olması şart mı? O herhalde şair kılığı budur dediği tuhaf giysilere bürünüp, kendine bir geçmiş ve yeni bir kimlik yaratıp hayalleri içinde yaşamaya başlayabilir. Dünya ile tek bağlantısı kentli birine ücra birtakım köylerden şarap ve zeytin siparişleri yazdırmak olan gezgin satıcının gözünde kenti temsil eden, dünyayı, bilimi, ilerlemeyi temsil ediyordur. Şairlerin, bilim adamlarının veya müstakbel aydınların biraraya geldiği kahveler, toplantılar, tartışmalar, uzak köylerin kırık dökük telefon kulübelerinden dünyaya ulaşmaya çabalayan gezgin satıcı için hayalin de ötesindedir. Gezgin satıcı bu hayal alemine geçebilmek için düşünür olmasının zorunluluğuna inanmıştır bir kere; düşünceler bulur. Kaybettiği asker kocasına yanıp yakılmak dışında yapacak iş bulamayan kadının hayal etme sorunu yoktur. Bütün gün örgü ören, dikiş diken, akşamları kocasının yanına uzanıp uyuyan kızı için de hayatın sınırları bellidir; burada hayale falan yer yoktur. Oysa kelimeler, anlamlar, sesler peşinde her şeye hayret ederek koşan amca, kalın bir kitabın sayfalarında parmaklarını dolaştırarak dünyanın köşesini bucağını keşfetmiş kadar olmaktadır... İspanyolca Edebiyatın önemli yazarı Luis Landero`nun elinizdeki romanında, hayatına anlam kazandırmaya uğraşan yaşı geçkinler başrolde, Landero her şeyden önce hikayeyi çok güzel anlatıyor. Ayrıca, hayatı önemdeki soruları ve sorunları edebiyatın aleminden çıkmaksızın kurcalıyor: Hepimizin kendine özgü hayatında, kişiliğinde, faaliyetinde değerli olan nedir? - dört elle sarıldığımız bütün o yaşantılar, salında neye sahip çıkmaktır? - ya da: sahip çıkacak neyimiz var? - ya da: sahip çıkacak hiçbir şeyimiz yoksa? - ya da : ne vakit artık çok geçtir?