...Buraya gelmekle çok iyi ettim. Ah, dostum! İnsanoğlunun yüreği çok anlaşılmazdır! Seni böylesine severken, hep senin yanındayken... Senden ayrılayım da yine mutlu kalayım, öyle mi? Bu olacak şey mi? Fakat beni sevdiğini ve bu durumu anlayışla karşılayacağını biliyorum. Başkalarıyla tanışmalarımdan bahsetmem gerekirse: Tanıştığım bu insanlar, benim hassas yüreğimi iğnelemek için, özellikle karşıma çıkmış gibi değil miydiler? Zavallı Leonor! Fakat yine de bunda benim suçum yoktu! Böyle olacağını nasıl bilebilirdim?.. Bir yanda onun ablasıyla... O nazlı ve çekici ablasıyla güzel vakit geçirirken, diğer taraftan onun bana aşık olacağını düşünebilir miydim? Kuşkusuz, hayır! Ancak, acaba ben bu konuda çok da masum sayılabilir miyim? Onun duygularının farkına vararak, bazı şeyleri ben beslemedim mi?...