“Ama geceleri, saat dokuzdan sonra artık tren geçmezken bulvar o kadar sessizleşirdi ki
oralarda sık sık “Ama geceleri, saat dokuzdan sonra artık tren geçmezken bulvar o kadar
sessizleşirdi ki oralarda sık sık esen meltemde, ara sıra pencerelerin önündeki çınarların
hışırtısı duyulurdu. Temmuz sonunda, böyle bir gecede Gregor Keuschnig, birini öldürmüş
olmasıyla başlayan uzun bir rüya gördü.”
Gregor Keuschnig, bir sabah uyandığında, kendisini bir katile dönüşmüş hisseder. Paris’teki
aynı apartman dairesinde otursa da, aynı kadının eşi, aynı çocuğun babası ve Avusturya
Konsolosluğu’nda çalışan aynı kişi olsa da artık başka biridir. Hayatın akışı onun zihninde
başka, Paris’in gündelik ve karmaşık hayatında başka tarafları işaret etmekte gibidir. Adeta
iki kişidir artık, hayata iki farklı gözle bakarken hem özgürleşir hem kısıtlanır.
Peter Handke’nin 1970’lerin Paris’inde, hem şehrin hem de dönemin edebiyatıyla kurduğu
sıkı ilişkiyi de yansıtan, annesinin ölümüyle başlayarak hayatla yüzleştiği ve romanlarında
karakterlerinin zihinsel meselelerini inceden inceye yazdığı, irdelediği bir dönemin ürünü
Gerçek Duyguların Saati. Bir yandan modern insanın hayatıyla aklı arasındaki mesafeyi, öte
yandan modern metropolün devinimlerini ustalıkla yansıtan, Avrupa edebiyatının Nobelli bu
büyük ustasının dilimize ilk defa aktarılan özgün bir yapıtı.