Nazlı gülüm, sana bir müjdem var. derken gözlerinin içi gülüyordu.
Kendisine nazlı gülüm demişti. Aman Allah'ım, ne kadar sevinse yeriydi. Hayatının sırrını ona açacaktı. Müjdeler verecek, sevincini onunla paylaşacaktı.
-Biliyor musun, dedi. Gül'üm evine dönecek. Onu ne emeklerle yetiştirdim ben. Kasabanın en terbiyeli kızıydı o, fakat sonra ama artık dönüyor. Sevincimi anlıyorsun değil mi?
Adam anlattı, anlattı... Sonunda:
-Allah ömür verirse, yarın sabah onu almaya gideceğim, dedi.
Bir baba, yıllardır görmediği, canından çok sevdiği kızına, öz yavrusuna kavuşacaksa elbette ki kabına sığmazdı. Uyumazdı, yemezdi, içmezdi. Çok sevilen, çok istenen bir şeyin gerçekleşmesini beklerken duyulan heyecan neye benzerdi ki...