Yılmaz Karakoyunlu Güz Sancısı’nda 6-7 Eylül Olayları’nı ve gayrimüslim azınlıkların ülkeyi terk etmek
zorunda kalışlarını kendine has üslubuyla anlatıyor. Sinemaya da uyarlanan, kendinden sonra pek çok
esere ilham veren Güz Sancısı, Cumhuriyet tarihimizin en acı ve unutulmaz olaylarından birine ışık
tutarken, siyasi hesapların mahvettiği insanları, hayatları, yaşanamamış sevdaları anlatıyor.
“Karanlık çökmeye başladı. Kamyonlara, otobüslere bindirilmiş talan grubu, ellerindeki sopalarla
mahalle basmak için yola çıkmışlardı. Bol körüklü çizmeleriyle atlı polisler, otobüslere yol açıyorlardı.
Sirkeci’den Samatya’ya, Fener’e, Kumkapı’ya, Nişanca’ya doğru başka bir ordu yürüyordu.
Bakırköy’de elektrikli trenin demirlerini sökmüş bir gözü dönmüşler birliği evlere, dükkânlara
saldırıyordu. Marmara kaynıyordu. Kayıklar, motorlar ele geçirilmiş, silah zoruyla mecbur edilmiş
çımacılar Adalar’a doğru yol almışlardı. Hazan Ada’ya geç gelirdi. Bu yıl Ankara’nın güz sancısı erken
gelmiş ve bu asude bahçeye çökmüştü. Sevdalı şarkıların söylendiği dilde şimdi çığlıklar vardı…”