En dibe battığını düşünen bir genç kız. Nefes almak istiyordu ama boğazında hep bir el vardı. Görünmez bir el. Geçmişin kanlı gölgesi. İçindeki küçük kızı korkutan ve yaralayan eller. Genç kız bir mucize istedi, ilk defa kendine inanmak ve güvenmek istedi. Düştüğünde onu kaldıracak kimsesi yoktu, o yüzden kendi kalkmalıydı.
Önce yaralarını sardı, ardından daha da dik bir şekilde ayağa kalktı. Annesi ona böyle öğretmişti. Şimdi annesinin savaşçı kızı olma vaktiydi. Bu hayat tamamen acımasız olamazdı değil mi? Hayatın onun için de sakladığı mutlaka bir mucizesi olmalıydı. Buna inanıyordu genç kız. O gece bir karar verdi ve yeni bir sayfa daha açtı hayatında. O kendi mucizesini yaratmak isterken, yaratıcının ona armağan ettiği mucize ile karşılaştı. Genç adam genç kızın aldığı nefesi oldu.
“Seni çok seveceğim Hare, öyle çok seveceğim ki hiçbir sevgisizlik canını yakamayacak.”