Hegel ile psikanaliz arasındaki bağ şurada yatar: Asla psikolojik olmayan, net
anlamıyla bir öz-bilinç psikanalize göre bir nesnedir – konumumun farkında
olmadığım yanlışlığını açığa vuran bir tik, bir semptomdur o. Örneğin, yanlış bir şey
yaparım ve onu yapmaya hakkım olduğunu kendime bilinçli bir şekilde söylerim;
gelgelelim, bana esrarengiz ve anlamsız gibi görünen kompülsif bir edim, ben
farkında olmadan, suçumu "kaydeder", suçumun bir yerlerde işaretlendiğine tanıklık
eder.
Slavoj
Žižek
Hegel'in "soyut olumsuzlama" Freudcu "Bu, benim olmadığım şey" cümlesiyle uyum
içindedir. (Örneğin, "Ben seni aşağılamak isteyen kişi değilim.") Hattâ diyebiliriz ki,
her iki durumda da, bir Belirli Varlık'ın olduğu şey, belirlenimi için olmadığı şeye
bağımlıdır. ... Kısa yoldan söylersek: Olmadığım, olmadığımı söylediğim şey, beni
yalnızca olumsuz olarak değil, aynı zamanda doğrudan, kendi gücüyle de belirler.
Bir bakıma, olmadığımı söylediğim şeyin kendisiyim.