Güzel İnsan
Bu satırlar salıverdiğim güvercinler olsun
Önce ellerine ve dahi gönlüne dokunsun
Güneş kundakta iken göğe mıhlanan ay ilham olsun
Karanlıkların yolduğu yaralarım var
Yüzündeki aydınlık ile kabuğuna kavuşsun
Koynunda piramit saklayan cimri bir mağaraya kısıldım
Çölüne söylede musluğuna üflesin
Kirpiklerim neminle buluşsun
Yanaklarımda kırmızı kuraklık büyüme çağını yaşıyor
Şiirimin ilk satırına gözlerini çakıver susuzluğum tutuşsun
Çöz bütün ıslanan yağmurların bağını
Keçeleşen heveslerim
Dallarında sevap büyüyen pıtraklı azaba tutunsun
Şiirime amin demeyip üstüne toprak atarsan eğer
Bayram sabahı rüyalarının içine içine gölgeler sokulsun
Bir kulağımdan diğerine tüy sesinden köprüler kurulsun
Hatıralarını unuturken bakışlarımı sakla
Aklında bulunsun