Şiirin gerçekliğin insanı kuşatan dış gerçeklikle bireysel olguların şiire özgü bir dille (imge, eğretileme vb.) anlatılması olduğu tanımı hep kuşkuyla karşılanmıştır. İnsanın duygu dünyasının şiirsel anlatımının ikinci bir gerçeklik dünyası yarattığı söylenerek yapılır bu karşı çıkış. Öyle ya da böyle, her durumda anlatılmak istenen ile anlatılan arasındaki mesafenin varlığı öne çıkarılır. Bu ikinci gerçeklik Başak Tuncel'in imgelem zenginliğiyle alabildiğine genişliyor ve zenginleşiyor. Kaleydoskop gibi bir imge ormanında buluyor insan kendini adeta. Başarılı sıçramalar, derinlikli kopukluklar, alışılmamış bir şiiri işaretliyor. Bu oylumlu yapıtıyla Başak Tuncel'e dikkat çekmek istiyorum.