İslam Medeniyeti özelinde müsamaha kavramıyla anlaşılabilecek olan hoşgörü, başkasının
var olma hakkına saygı duymak şeklinde düşünüldüğünde, farklılıkların normallik haline
geldiği modern toplum yapısı için oldukça önemli hale geldiği görülmektedir. Başkasının
kendisi olarak var olmasına rıza göstermek, bireyin ötekini bir tehdit olarak değil bir imkân
olarak görmesine zemin hazırlayacaktır. İslam medeniyetinin tarihi seyrine bakıldığında bu
imkânın bir zenginlik kaynağına dönüştüğü müşahede edilmektedir. Kendine benzemeyenin
var olma hakkına saygı duymak kendi duruşundan emin olmak manasına da işaret
etmektedir. Dolayısıyla hoşgörü üzerinde durmak aynı zamanda günümüzün kırılganlığı
üzerinde de düşünmektir. Çünkü hoşgörüsüzlük; kırılganlık, zayıflık ve katılıkla ilgili iken
hoşgörü; metanet, saygı ve ötekine açık olmakla ilgilidir. Bu saygı ve açıklığın belli sınırları
içermesi gerektiği sınırsız hoşgörünün kendini de ortadan kaldırmaya sebep olacağı da
hatırda tutulmalıdır.