Hz. Peygamber’in vefatıyla başlayan Hulefâ-yı Râşidîn dönemi son derece önemi haiz bir zaman dilimidir. Zira bu dönemde vahyin doğrudan etkin olduğu ilahî bir kontrol ve destekten bahsetmek mümkün değildir. Artık Hz. Peygamber aralarında olmadığı için, Müslümanlar adına yol haritasını sahâbe çizmiştir. Bu dönemin en önemli siması ilk Halife Hz. Ebû Bekir’dir. Risalet döneminden hilafete geçiş süreci Hz. Ebû Bekir’in öne çıkmasıyla ve Hz. Peygamber’i örnek alarak ortaya koyduğu uygulamalarla sağlanmıştır. Bu bakımdan söz konusu dönemin belirleyici bir rolü bulunmaktadır.
Hz. Ebû Bekir karşılaştığı sıkıntıları Hz. Peygamber’in uygulamalarına müracaat etmek suretiyle çözmüştür. Doğrudan bir çözüm bulamadığında ise Kur’an ve sünnete ters düşmeyecek şekilde içtihatlarda bulunmuş ve önemli kararlar almıştır. Dolaysıyla Hz. Peygamber aralarında olmaksızın İslam Devleti’nin nasıl yönetileceği ilk defa Hz. Ebû Bekir’in uygulamalarıyla ortaya konulmuştur. Bir bütün olarak bakıldığında ise onun hilafet dönemindeki karar ve icraatlarında Hz. Peygamber’e olan bağlılığı ve sadakati apaçık görülmektedir. Elinizdeki kitapta Hz. Ebû Bekir döneminin mevzubahis rolü ele alınmıştır.