Umut öyle bir vurur ki boka batmış suratına tokadı,
Vurduğu yerde gün biter.
Bugün biter.
Yarın boğulur, dün biter.
Bitmedi mi daha günler, nereye uzanır umut?

Hayatıma adını eş ettiğim, acısı tatlısıyla gırtlağıma aş ettiğim,
Yoluma yordamıma sorgusuz sualsiz yoldaş ettiğim Umut.
Şimdi gelir çakar yine türlü acının arsızı,
yüzüme neon ışığını, şaşkın gün ayışını,
Gülü, günü, ömrümü nihayete erdiren tokadını.
Gitmiyor, gitmiyorsa gitmesin.
Hikmetinden sual olunmuyor, kader gibi,
Alllah’tan umut kesilmez.
“Neyse ki kesilmez,” der gibi.