Her şey kötüleşmeye başlamadan önce, aile hayatımızın hep istediğim gibi iyi gittiğini düşündüğümü hatırlıyorum. Elbette mükemmel değildi: evini, işini, eşini ve iki çocuğunu çekip çevirmesi gereken birinin normal hayatının bir parçası olan küçük hayal kırıklıkları ve sıkıntılarla doluydu her gün - kimin hayatı mükemmel ki?

Korkunç fırtına dinip de geçmişe bakınca, o zamanlar rahat ve sakin aile hayatımıza şahit olan birinin, her şeyin ne kadar karanlık ve tehlikeli bir hale dönüşmek üzere olduğunu tahmin edebileceğini sanmıyorum. Kâbus hiç yoktan, ikazsız, açıklamasız ortaya çıkmıştı.

Mutlu, sevilen, uyumlu bir eş ve anneydim. Sonra birden hayatım parçalanmaya başladı ve değer verdiğim her şeyimi kaybetmenin eşiğine geldim.