Benî Neccâr, Medine’deki Hazrec Kabilesi’nin
kollarından biridir ve Hz. Muhammed’in (s.a.v)
dedesi Abdülmuttalib’in dayılarının soyudur.
Babası Abdullah orada ölmüş, yetim Muhammed annesiyle
altı yaşındayken babasının kabrini ve akrabalarını
ziyaret etmişti. Peygamberliği döneminde Mekke’de
tebliğin tıkandığı günlerde, Kureyş dışı arayışları
esnasında Akabe’de görüştüğü ikisi Neccârî altı kişinin
Müslüman olmasıyla başlayan sürecin devamında artan
sayılarla Akabe Biatları akdedilmiş ve ensarın Hz. Peygamber’i
canları pahasına kendi aileleri gibi koruyacaklarına
söz vermeleriyle hicret gerçekleşmişti.
Genelde ensar, özelde Neccârîler, Akabe’de verdikleri
söze canları pahasına sâdık kaldılar. Hz. Peygamber’in
baş nakîb seçtiği Es‘ad b. Zürâre’nin önderliğinde Medine’nin
İslamlaşması ve hicrete hazırlanmasına ciddi
katkı sağladılar. Hicret sonrası Hz. Peygamber’i Ebû
Eyyûb’un evinde misafir etmekle kalmayıp yakın ilgi
ve hizmetleriyle daima yanında oldular. Bedir’den itibaren
tüm gazvelere yoğun olarak katılıp büyük kahramanlıklar
gösterdiler ve çok şehit verdiler. Bedir’de
Avf ve Muavvizleriyle Ebû Cehil’in karşısına dikilirken,
Uhud’da Nesîbe ve Ebû Talhâlarıyla Hz. Peygamber’e
kalkan oldular. Enesleriyle onun hizmetini gördüler.
Zeyd b. Sâbit ve Übey b. Ka‘b’ı Kur’an’a adayıp
Mushaf’ın cem ve istinsahına emek verdiler. Hassân b.
Sâbit’in şiirleriyle düşmana korku saldılar. Yemâme’de
mürtedlerle savaştılar, İran’da fetihler yaptılar. Kıbrıs’ta
Hala Sultan, İstanbul’da Eyüp Sultan oldular…