İkinci Yeni mahşerinin (kaçıncı?) atlısı İlhan Berk´in bu son yapıtında, şeyler´in (nesnelerin) ve kişi´lerin (insanların) cehennemi ve "dört kol çengi" bir resmigeçidiyle karşı karşıyayız. Hem de nasıl! Neler ve kimler yok ki bu ayinsel yazı töreninde: Her şeyden önce Gövde var, Gövdesi var şairin; biteviye anlatarak yorumladığı, adeta her türlü (yan-düz) anlamla kuşatıp deştiği, görünen bellibaşlı organlarını ayraca aldığı... Sonra günler var; günlerde şairler, ressamlar, görünümler: Rilke, Eliot, Cranach, Delvaux, Balthus, Eloğlu, Pessoa, Oktay Rifat, Breton, Rimbaud, Char, Mallarme, Ponge, De Chirico, E. E. Cummings, Joyce, Giacometti, Dino, Carver, Halikarnas Balıkçısı, Bedri Rahmi, Miller, Necatigil, Borges, Cansever, Ungaretti, Eco, Roethke, Picasso; -Aşiyan, Ortaçağ, Lizbon-, Gasset, Dos Passos, Elitis, Michaux, Haşim, Süreya, Aragon; -Galata / Pera-, Milosz, Woolf, -Kadınlar: Nefertiti, Garbo, Dietrich, Madonna- Nesneler...
İlhan Berk´in "İnferno"su bir samanyolu katarı, şimdiden geçerek ışığını geleceğe, ordan da geçmişe tutuyor.
(Arka Kapak)