Bu çalışma, İslâm felsefesinin klasik dönemi olarak kabul edilen IX-XI. yüzyıllarda yaşamış İslâm filozoflarının ahlâk konusundaki görüşlerini, ahlâk adına ele aldıkları temel problemleri merkeze alan; problem merkezli bir giriştir.

Felsefede ahlâk, zaman zaman başat problem olarak algılanmış; diğer problemlerle ahlâk ile alakalı olduğu kadar ya da ona zemin hazırlamak için ilgilenilmiştir. Zaman zaman da görmezden gelinerek yok sayılmıştır; bilimsele uymaz görülerek felsefenin dışına itilmeye çalışılmıştır. Günümüzde de bazı felsefe çevreleri, konuya hiç rağbet etmemektedir. Bazı çevreler ise uygulamalı etik ve meslek etiği ile ilgilerini sınırlandırmışlardır. Oysa bilindiği gibi insan ve onun ahlâkının anlaşılması, öncelikle ona felsefi bakış tarzıyla eğilip mahiyetinin tespit edilmesini gerektirmektedir. Aksi halde ne üzerinden, hangi temelden, sorun önce görülecek ve sonra da tartışılıp çözümler sunulabilecektir ki.

Acaba müslüman filozofların (felâsife) nazarında ahlâkın yeri ve önemi nedir? Onlar ahlâka nasıl bakmaktadırlar? Hangi temelden hareket edip çözümler önermektedirler? Ahlâksız olur mu? Ya da daha doğrusu insan olunur mu?..