Cahiliye döneminde Araplarda sözlü edebiyat gelişmişti. Değişik panayır ve meclislerde şiirler okunur edebî konuşmalar yapılırdı. Her kabilenin şair ve hatipleri bulunurdu. İyi hatip ve şairlere sahip olmak kabileler için övünç kaynağı idi. Bu gelenek Hz. Peygamber ve ashabında da devam etmiştir. İslamiyet’in gelişi ile birlikte Kur’ân ayetleri ve birtakım hadisler yazıya geçirilmeye başlandı. Bundan sonra Arap edebiyatı mahsulleri büyük ölçüde yazıya geçirildi. Hz. Peygamber ve ashabına ait söz ve yazışmalar da bunlar arasında yerini aldı. Bu çalışmada el yazması bir eserde yer alan Hz. Peygamber ve önde gelen bazı sahabilerden yazılı olarak günümüze ulaşan bir takım hutbe, mektup, ferman/ahit ve edebî sözler ile bunlara ilişkin bilgi ve değerlendirmeler yer almaktadır.