Bu din der ki:
Meârif ve mekârim i ahlâk ile beslenmeyen bünye ; Allahın, insanlara en büyük hediyyesi olan adaletle tahdid edilmiş hürriyetin zevkını alamaz ve hakikatde hür olarak yaşayamaz. Zira hikmet-i hayâta mâlik değildir. Çünkü hikmet-i hayâtın gıdası güzel ahlâktır. Ahlak ise tedeyyün ile hasıl olur. O da Allaha iman ile olur. Bunlar hep birbirine silsile halinde bağlı olarak gelir. Bunun birinden ayrıldın mı hayatın gayesi çöker. Çünki hürriyet elden gider. O elden gitti mi, mertçe yaşamak ortadan kalkar, zilletle yaşamak başlar.