Tuncer Gönen'i genç kuşaklar yeterince hatırlamaz.

Benim gençlik arkadaşım. Lise yıllarında uzunca boyuyla

sanat hayatına birlikte başladığımız bir edebiyat gönüllüsü.

Hüseyin Cöntürk'le Halil İbrahim Bahar'la, belki

Refik Durbaş, Egemen Berköz'le birlikte her gün

çay içip şiir konuşup, öğrendiğimiz, sonrasında

dönemin Soyut, Yordam, Yansıma vb. dergilere

beraber taşındığımız ve 1968 dönemini Nihat Behram'la

yaşadığımız dönemlerin ilk soluğu, göz ağrısı.

Birlikte tiyatro da yapmıştık, dedim ya sanatın

her yakasında gönüllüydük biz. Dürrenmatt,

Cevat Fehmi Başkut vb. türlü eserlerde değişik

yönetmenlerle çalışmıştık. Ama Tuncer Gönen'in

edebiyat öğretmeliği, benim bankacılığım,

ve bütün bunlara ek evlilik, çoluk, çocuk

yaşam serüvenlerimize tuz biber ekti. Gönen'in

tutuklanış süreci, sonrası öğretmenliğe tekrar

dönmesi.. bütün bunlar emekliliğe kadar sürdü.

Belki geç kalmış bir başlangıç; elinizdeki kitap,

ama her gün Urla yollarında yürüyüş sporu

yapan biri hala gençtir. Bahçesindeki havuzda

hala şiirin uçuşan damlaları göğe serpilip durmaktadır.

Diyelim ki Tuncer Gönen, bu kitapla döndü masalımıza

kaldığı yerden..

HÜSEYİN PEKER