Güneşiniz söndüğünde,
Ay ışığını yitirdiğinde ve hiçbir şeye hevesiniz kalmadığında anlayacaksınız asıl meseleyi.
Bir umudun, bir kalbin, bir çift gözün sizi yaşatabileceğini.
Öyle geceleriniz vardır ki hiç sabah olmayacak sanırsınız,
Hiç bitmeyecek dersiniz kendinize,
Bu yara hiç kapanmayacak,
İşte o zaman sadece gökyüzüne bakın,
İnanın özgürlüğünüz orada,
Hiç kimse alınyazısını bilemez.
Neler yaşayacağını, neler göreceğini hatta kendisini nelerin beklediğini,
Ama karakterini bilir ve ruhunu…
Sonra elini hafifçe kalbine bastırarak şunu fısıldar geceye…
Kaderimi Ben Seçtim…