Kadim çağlarda ruhlar çok daha özgürdü. İtilmiş,örselenmeiş, ötelenmiş yalnızlıklar yoktu.
Yaşamlar yalın, dürüst ve sıradandı. Sadece kamlar bozardı bu sıradan düzeni.
Onların ruhlarının düzeni vardı çünkü. Onlar bu görev için ruhlarını eğitir,
gözlerine perde çeker, ötelere götürürdü o ruhları.
İki dünyayı birlikte yaşardı Kamlar. Ata ruhlarıyla bağlantıları olan bu özel insanlar; doğuştan
getirdikleri bu özellikleri ile diğerlerine yol gösterir, arıtır aydınlatırdı.
O çağlarda yaşadı Kam katun.
Ulu soyunu dokuzuncu göbekten türemiş, kötü ile iyiyi birlikte taşıyan, güzelliği dillere dolanmış
ve görenin yüzüne hayran olduğu öksüz kız kıyga!
İşte bu hikaye o öksüz kızın hayatıdır.