Koşarak badem ağacının dibine gitti, elinde bir avuç
yiyen çocuğun gömleğini çekiştirdi. “Ben büyüyünce seninle
evleneceğim,” dedi Muradiye. Hem de yumuk gözlerini delikanlıya
dikerek söyledi bunları. Delikanlı, küçük kızın yanağından makas
alarak avucundaki bademleri ona uzattı.

Öyle mi? Peki neden benimle evlenmek istiyorsun?”

- Anneannem dedi ki: “Eğer nişanlanan birinin yüzüğünü alıp
gece yatarken yastığının altına koyarsan rüyanda kiminle
evleneceğini görürsün.’’

- Ben de öyle yaptım. Dün nişanlanan teyzemin yüzüğünü
aldım ve rüyamda seni gördüm. Sabahta yüzüğü teyzeme
geri verdim.” Kıvanç’ın uzattığı bademleri eline alırken:

- Tamam sen büyüyünce seninle evleneceğim, kara badem.
Muradiye bir adım geri gitti.

- Ben kara değilim, hem kara badem olur mu ki? Delikanlı
hafif eğilip ellerini diz kapaklarına koydu ve yüzünü
Muradiye’ ye yaklaştırdı: Kara Badem

- Kara badem olmasa bile sen varsın ufaklık Olduğu yerde
doğruldu ve yüzünde tebessümle küçük kızın yanından
ayrıldı. Elinde bademle arkasından bakakalan Muradiye
yerden bir taş alıp onun kafasına fırlattı.

-Kara sensin hem sen de KıvKıv’sın, KıvKıv’sın işte...
Görürsün sen, büyüyünce seninle evleneceğim! ”