Hançer gibiydi ayaz… Her yer zifiri karanlık… Titrek sokak köpekleri kuytuluklara sığınmış, insanlar evlerine çekilmiş, dışarıda bir o kalmıştı. Üzerinde kalın paltosu ve atkısıyla, hızlı adımlarla evine yürüyordu, acelesi vardı. Aklı düşüncelerle dolu, yolu bomboştu. Kar yağışı hızlanmış, sokağı garip bir uğultu ve duman kokusu doldurmuştu. Ürperdi durduk yere. Peşinden birinin geldiğini hissetti; döndü, baktı; kendisine bakıldığını fark edince yakındaki ağacın arkasına saklanan ve onu takip eden karaltıyı gördü. Emindi, yine oydu. Avcı çakısını cebinden çıkarıp sağ eliyle sıkıca kavradı. Yaşlı ağaca kadar yürüdü. İri gövdesinin arkasına kafasını uzatarak baktı…