Paul Leppin, acı içinde yok olan Prag'ın güzide ozanı, sonsuz
bir hayal kırıklığının şairiydi...
MAX BROD
Prag bohemlerinin kralı olarak tanınan Paul Leppin, Karanlığa
Yolculuk'ta adını koyamadığımız bir huzursuzluğu, sebebini
bulamadığımız bir bunalımı ve adresini bilmediğimiz bir isyanı
anlatıyor. İlk kez 1914'te yayımlanan bu kısa roman, varoluştan
ümidini yitirip melankolik bir ruh haline bürünen yirminci yüzyıl
insanının portresini şeffaf bir şekilde ortaya koyuyor.
Yirmili yaşlarındaki Severin, Prag'ın eski ve yeni dünya arasında
sıkışan sokaklarında yürürken, bir yandan ruhsal bir arayışa da çıkar.
Varoluşun anlamına ve geçen zamanın bıraktığı ize dair
sorgulamalara, değişen şehrin yarattığı nostalji de eşlik eder.
Manevi boşluğu dolduramayan bedensel hazların, hayata anlam
katmaya çalışan ölümcül arayışların hiçbiri kesin çözüm değildir bu
yolculukta. Çöküş kaçınılmazdır.
Bir yandan devlet memurluğu yaptığı tekdüze bir iş hayatına
sahipken diğer yandan da çalışmalarıyla Çek ve Alman edebiyatları
arasında bir köprü kuran Leppin, 1939'da Nazilerin Prag'ı işgal
etmesi sonucu Gestapo tarafından tutuklanıp sorguya çekildi.
Serbest bırakıldıktan sonra sağlık sorunları arttı ve günün büyük bir
kısmını tekerlekli sandalyede geçirmeye başlasa da yazmaya devam
etti.
Karanlığa Yolculuk, evini arayan bir ruhun, gözünü arayan bir zihnin
hikâyesi...