Umma ki küsmeyesin;
Sahi mutluluk nedir söyle bana. Yalanların gölgesinde geçen bir hayat mı tutuklu yarınların
himayesinde ya da anlık bir heves ya da zihnin oynadığı bir oyun mu? Kimi özlerseniz
özleyin; sevgilinizi, eşinizi, kardeşinizi, annenizi, babanızı, arkadaşınızı ya da eski sevgilinizi
hiç fark etmez, özlemek hep aynı hissettirir. Kalbin acır, ruhun yardım umar senden, bitsin bu
hasret diye... Okuduğun her şeyde özlem içeren sözleri bulur çıkarırsın satır aralarından
durmadan ve aklının bir kenarında hiç solmadan bekletirsin hepsini. Özlem, sürekli geçmişe
götürür insanı. Orada, derinlerde bir yerlerde onunla yaşadığımız anları çıkarmaya çalışır
dururuz... Birlikte yaşadığınız bu unutulmaz anların en güzel karesini, eski radyo tasarımlı
bir çerçevede ölümsüzleştirirken onu ne kadar özlediğinizi anlatmanın en güzel yolunu
bulmuş olabilirsiniz.
Özlemin üzerime ağır, yokluğun cehennem. Özlemini anlatmaya ne zamanım yeter ne de
mürekkebim. Aşkın beni divane eyledi, özlemin deli. Sensiz öyle bir yerdeyim ki, Ne
durabiliyorum ne gidebiliyorum, Ne susabiliyorum ne konuşabiliyorum, Ne ölebiliyorum ne
de yaşayabiliyorum. Yokluğunun iki yakasını bir araya getirip; varlığını ilikler misin
ömrüme? Ben seni bir ömür koşulsuz beklerim, sen yeter ki, bir ihtimal belki gelirim de
yeter...