Kutay Harmanlı, hayatı boyunca biri tarafından sevilebileceğine olan inancını yitirmiş bir gençti. O soğuk, asi ve hırçın görüntüsünün aksine içinde sevilmediği için hayata kırgın bir çocuk vardı ve bir gece ansızın bilgisayar ekranına düşen bir bildirimle bugüne dek hiçbir yerde rastlamadığı bir sevgiye rastladı. Herkesten gizlice yazılarını paylaştığı blog hesabına gelen bu bildirimin sahibi, hem onun insanlardan gizlediği Kibrit kimliğini bilen tek kişi hem de ona deliler gibi âşık olan bir hayalperestten başkası değildi: İzmarit. Kutay o gece, o bildirimi umursamadan uykusuna dalarken günün birinde onun için uykularından olacağını bilmiyordu. Rüyalarında onu görmek için uyku ilaçlarına sığınacağını da bilmiyordu.İzmarit, Kibrit’in içtiği sigara izmaritlerini toplayıp bir kutuda saklarken ondan çalınan nefesleri de saklayabileceğini sandı. Altı yaşında içine düştüğü döngüden kendini kurtarabileceğini ve bu defa kendi sonunu kendisinin yazabileceğini umdu.Ancak hayatın bu iki kırgın insan için daha önce hiç yaşanmamış olanından son bir sayfası daha vardı.“Aşk… Delilik bana göre. Deli olması lazım bir insanın bir insanı sevmesi için.”