Kutsal Kitap'taki bazı pasuklara atıf yapılarak insanları hatalardan ve kişinin kurtuluşuna mani olacak sapkınlıklardan
korumak amacıyla tüm kilise tarihi boyunca kitaplara müdahale edilmiştir. Orta Çağ'da "kabul edilemez" içeriğin ihbarı ve
bireysel yargılama/cezalandırma ile gerçekleşen denetim, matbaanın geliştirilmesi ve basılı eserlerdeki artış sebebiyle yeni
biçim ve kurumsal bir yapı kazanmıştır. İlk dönemlerde el yazmalarının yakılarak imhasıyla başlayan kilise denetimi,
1550'lerden itibaren Papalık kararnameleri, konsil kararları, yasaklı kitap listeleri ve oluşturulan kurullar aracılığıyla
gerçekleştirilmiştir. Farklı dönemlerde değişiklikler gösterse de emir ve talimatlara göre şekillenen kilise sansürü,
matbaalarda ve basım öncesinde hazırlanan nüshalarda büyük bir etkide bulunmuştur. İbrani matbuatına yönelik sansür,
kilisenin kitaplara yönelik denetim ve kontrol uygulamalarının bir parçasını oluşturmuştur. 1553-1554'te İtalya'da Talmud
nüshalarının yakılması, İbranice kitapların basımında izin belgelerinin ya da kilise onayının gerekmesi ve genellikle
Yahudilikten Hıristiyanlığa geçen kişiler tarafından İbranice eserlere sansür uygulanması, İbrani matbuatının karşılaşmış
olduğu sorunlardan birkaçını oluşturmaktadır.