Yazıma Şiirle başladım. Burada okuyacağınız/okuduklarınız aslında zamandan bir kesit, bir
dönüt veriyor. Her insanın yaşayacağı aitlik, simgeleşmek kahramanlık duygularından ziyade,
insanın bir gün herkes tarafından topluca, tekil olarak ikili ilişkilerde bireyselleşerek yalnız
kalmasının yarattığı iç kargaşaya vurgu yapmaktır amacım.
Yapmamaktan pişman olmak, keşke yapsaydım demekten daha iyidir. Akılla dünyaya hakim
olmaya çalışan insanın başka insanları anlamak için yapması gereken şey ise, sadece biraz
empati.