Konduğunda Ölür Bu Kelebek Mustafa Ziyalan'ın ardında
bıraktığı bir ülkeye, kayıp bir kıtaya, o kıtanın ölülerine
yazdığı şiirlerden oluşuyor. 1963'ün Zonguldak'ından
başlayarak Anadolu'da, İstanbul'daki geçmişinde bir hekim
olarak hastalarının, bir çocuk olarak ailesinin, bir direnişçi
olarak devrimcilerin, bir şair olarak sanatçı çevresinin
hayaletleriyle yüzleşiyor Ziyalan. Ölüleri yankılıyor, çıktığı
yolculuğun, yaşamının düşüncesini onlarla kuruyor:
her insan bir kez sevilecektir
ve budur
doğumla ölümün arasındaki biriciklik
sensin, benim – biziz ölümün de doğumun da ötesinde
ve kalan
budur
her aşkı bir doğuma bir ölüme dönüştürecektir.
Bu yolculuğa Alara Drahşan da İstanbul fotoğraflarıyla
katılıyor; ölümün ve yaşamın hiç trajikleşmediği,
karşıtlaşmadığı, yan yana durabildiği, bu sayede
derinleştiği, sonsuzlaştığı fotoğraflar bunlar. Kitap, boyutu,
kapağı, renk seçimleri, mizanpajı ile Ayşegül İzer'in
tasarımcı ustalığını ve estetiğini yansıtan bir plastik sanat
yapıtı niteliğinde.