Ürktüm sessizliği bozan, açık sözlü bu yanıttan.
Dedim 'Kuzgun kurnaz çıktı, ezberlemiş nakaratı.
Herhalde bir sahibi var, her gün bin belaya uğrar,
Adam feleğe pes etti, 'Ben bu dertten onmam!' dedi
İflah olmam 'Asla' deyip, belki de kestirip attı.
Demek kuş ondan öğrendi, 'Asla' denen nakaratı.
Hayran olup gülümsedim, 'Her işte bir hayır!' dedim,
Hemen bir sandalye çekip kuşun önüne tünedim.
Yerleşerek minderime göm ülm üştüm hayallere:
Bu uğursuz iğrenç kuşun, deri-kemikten her yanı.
Kadim çağdan uçup gelip, nasıl kapımı tıkladı?
'Asla!' diye gaklıyorken neydi acaba neydi aksadı?