A: Kendine güven, yalnızlığa güven,
K: yalnızlık hiç gitmez değil mi?
A: bence de, paylaşalım mı?
K: paylaşıyoruz zaten.
Bilmiyordu kadın o ana kadar bildiği anlamda olmadığını bu kelimelerin,
Ve sorguluyordu artık bildiği tüm gerçekleri.
Hiç düşünmemişti terkedileceğini ve yalnızlığa alıştırılmak için kurulduğunu her cümlenin.
Peki ya paylaşılır mıydı yalnızlık?
Ve kaç kişi sığabiliyordu bir yalnızlığa?
Ya da kimin yokluğu yalnızlaştırırdı insanı?
Her şiir bir hayat öyküsüdür aslında,
Bazıları çok kısadır okkalı iki satır yeter anlatmaya,
Bazıları ise satırlar sürer yazması, ne yazsan anlatmak yetmez o hayatı.
Ve her hayat bir başka hayattan bir parça taşır içinde aslında,
Siz de bir yalnızlık paylaşmak isterseniz,
Ya da hayatınızda bir parçanın eksik olduğunu hissediyorsanız,
Aralayın sayfalarımı.
Kim bilir belki bu satırlardan birilerinin arasına,
Bir kelimeye,
Bir cümleye,
Bir virgülden sonrasına,
Bir noktadan öncesine saklanmıştır kaybedip de aradığınız,
Arayıp da bulamadığınız o küçücük ama büyük parça