Böyle olmasını istememiştim… İlk başta her şey çok güzeldi. Benim mutluluklarımdan mutsuzluk çıkarmak
konusunda ustalaştığımı görmezden gelirsek tabi. Bunun ne kadar da yanlış olduğunu kavradığımda ise her şey
için çok geçti. Tek başıma herkesi karşıma alıyordum, açıkçası başka bir şansım olmadığını düşünüyordum.
Kimlerle mi savaşıyordum, liste o kadar kabarıktı ki; geçmiş, gelecek, şu an, çevremdeki kimseler, kendim…
Bir şeyleri düzeltmem gerektiğini, hatalarımdan ders alıp doğru yolda ilerlemem gerektiğini 22 yaşımda
öğrenmeye başladım. Artık mutsuzlukları mutlu etmenin zamanı gelmişti.
Biliyorum erkendi ama böyle olması gerekiyordu. Oldu da…