“Bir çırpıda yargılamadan önce dinleyin, ses yakından geliyor olabilir ama mağaranın
yankısıyla bozulmuştur belki.”
İranlı yazar Muhammed Abedi, son kitabında zorbalık ve zulüm karşısında sıkışmış kalmış,
kendi içine kapanmış ve çıkış yolunu kaybetmiş bir insan topluluğunu anlatıyor.
Bütün bunlar bize çok tanıdık gelebilir. Ne de olsa İran, elimizi uzatsak değecek kadar yakın
bize, hem coğrafi olarak hem kültürel olarak.
Ama yazı şaşırtır. Edebiyatın dili, bizi gündelik olandan alır ve bir tepenin üstünden insanlık
durumlarını izleme imkânı verir.
Mağaraya Sıkışan Son İnsanlar, komşunun ruh hâlini, sıkışmışlığını ve çaresizliğini
duyguları kelimelere dökerek anlatma becerisini yakalamış. Belki de ihtiyacımız olan,
bilmekten önce anlamaktır.