Her insan herkesten, her şeyden habersiz bir şekilde, ilk kez yarı açık gözleriyle baktı dünyaya. O zaman sınırları, yasakları ve sorunları olmayan bir hayata adımını atmıştı. Küçük, çırılçıplaktı.

Büyüdüğünü etrafındakilerden duydukça; üstelik sırf bu yüzden sırtına yüklenen sorumluluklardan memnunken değil, gözleri geçmişini aradığında anlamıştı. Tek başına, sanki çırılçıplaktı.

Artık umutları, hayalleri ve bunların aksine arttıkça artan pişmanlıkları vardı; insandı. Yolların yorucu, uzun, yılların can alıcı ve hüzün yanıyla çoktan tanışmıştı. Pek çok kez şahit olduğundan kendinin de bu dünyaya geldiği gibi gideceğini biliyordu. Karanlıkta, çırılçıplaktı.