Mücadelesinin her sıçrama anında Marx’ı kendine yoldaş bilen İtalyan Operaismo (İşçicilik)
hareketi üzerine bir düşünme çabası bu kitap. Bu hareket, hem nesnelci ve erekselci Marksist
geleneğin bakış açısından hem de sermayenin diyalektik ilişkisinden kopuşuyla kendi ontolojik
farkını yaratır. Negri’ye göre bu ontolojik fark birbiriyle ilişkili üç temel eksende kurulur. İlki
canlı emeğin üretken arzusu ve kudretinin işçi sınıfının bakış açısından politikleştirilmesi.
İkincisi, sermayenin teknik ve organik bileşiminin işçi sınıfının politik bileşimi olarak görülüp
yeni mücadele ve örgütlenme biçimlerinin keşfedilmesi. Üçüncüsü emeğin, sermaye ve devleti
krize sokup yeniden yapılanmaya zorlayan gücünün olumlanması. Harekete özgünlüğünü veren
ise, işçilerle entelektüellerin “birlikte araştırma” denen ve mücadele halindeki işçi sınıfı
öznesini ve öznelliğini bir “laboratuvara” dönüştüren metodolojiyle bu üç ekseni sürekli
geliştirmesi. İtalyan Operaismo hareketini bugün hâlâ güncel ve etkili kılan işte bu metodoloji.
Bu hareketin özgünlüğü ve güncelliği üzerine düşünen bu kitap, neoliberal yeniden
yapılanmaya karşı verilen tüm toplumsal mücadeleleri okurken yararlanabileceğimiz kavramsal
bir harita sunuyor. Bugün canlı emeğin figürü haline “çokluk”un, onun üretken ve yaratıcı
gücünün, dolayısıyla ontolojik farkının politikleşmesinin imkânlarını araştırıyor.