Yaşanmış bir hikâye... Bir aile ve yaşama tutunma umutları.

Ne derler katışıksız bir durum. Anne de baba da tam bir Boşnak. Bir Boşnak kızı. Baba dede Yugoslavya Nikşiç Karadağ, anne ise Saraybosnalı. Her iki ailede yerlerinde ticaret yapan, varlıklı, sayılan, bey-ağa olarak anılan ailelerdi. Hani taş yerinde ağırdır derler ya, hacı dedeler yerlerinde kalmak isterler ama Yugoslavyada savaş var. Çatışmalar hiç bitmemiş bu coğrafyada: Bitmeyen işgaller, ayrılıkçılık... Artık Rumelide de Osmanlı bitmişti... Yollar Anadoluya göçü tetiklemişti.

Baba dede ise Balkan Savaşında, 1912de Anadoluya göç edenlerdendi. Dede Bosnalı Ahmet Hamdi Bey; zeytin, zeytinyağı ticareti yapardı. Varlıklı geniş bir aileydi.

Yollar kesişirde sevgiler kesişmez mi? İşte Balkanlardan, Anadoluya göç eden ailenin kızı ve yaşanmışlıklar. Acılar, sevinçler... Mutlu sıcak bir aile ve acılarıyla sanki Balkanların gözyaşlarını taşıyorlardı Anadoluya...