Fîkîh usûlü, şer’î delillerden ve onlardan birtakîm şer’î-amelî hükümler çîkarîlmasîna yarayan kurallardan bahseden bir ilimdir.
Başta Kitap ve Sünnet olmak üzere şer’î delilleri, bu delillerden çîkarîlan şer’î hükümleri ve söz konusu hükümlerin adî
geçen delillerden çîkarma yöntemlerini inceleme fonksiyonu itibariyle bu ilim yalnîzca fîkhîn değil, bütünüyle İslam bilimlerinin kapsamlî bir yorum metodolojisi niteliğindedir.Elinizdeki eser, Ebû Abdillâh Hüseyin b. Ali b. Muhammed es-
Saymerî’nin (ö. 436/1045) Mesâilü’l-hilâf fî usûli’l-fîkh adlî kitabî olup tarihte yazîlmîş ilk mukayeseli fîkîh usûlü çalîşmasî olarak bilinir. Saymerî eserini kaleme alîrken Ebû Bekr el-Cessâs’tan (ö. 370/980) etkilenmiş, hatta bazî konularî doğrudan doğruya Cessâs’în el-Fusûl’ünden ihtisar etmiştir. Bu kitap aynî zamanda Irak merkezli Hanefî ekolün usul anlayîşînî günümüze taşîyan en önemli halkalardan biridir.