Her gün böyle ölümle biter, bu yaşam mefhumu. İçi boş eylemlerin, lakırdıların arkasında
öylece duruverir acı gerçekler. Kimi müpteladır acının, kederin lezzetine. Kimi de sadece
kapılıp gider sefil bir hayatta kendi hikâyesine. Bunca nefes alıp verirken anlayamaz hiç
kimse, çoktan ölüp gittiğini, masallar ülkesine.
İçimizden biri ama görmezden geldiğimiz, yok saydığımız ya da umursamadığımız Deli
yaftası yapıştırdığımız zihinsel hastalığı olan insanların da insan olduğunu, onların da insanî
duygular taşıdığını, sevmek ve sevilmenin, aşkın, özlemenin, acı çekmenin, mutlu olmanın,
üzülmenin, vefanın bilincinde olduklarının belki de normal insanlara göre daha hassas
olabileceklerini düşünüp, hiç o gözle baktık mı onlara? Peki hiç böyle birine kucak açtık mı?
Çekinmeden sevdik mi hiç? Hayırsa şu soruyu soralım kendimize: Ben ne kadar
normalim....
Yazarın yakın çevresinden bir şizofreni hastasının hayatını, hayatı sorgulayışını, topluma
tutunma çabasını ve kendi oluşturduğu ilginç dünyasını sarsıcı bir şekilde anlattığı etkileyici
bir roman.