Hepimizin iyi veya kötü gördüğü bakış açıları vardır. Ya da şöyle söyleyeyim: Olanı, olduğu gibi gören bir bakış
açımız… Peki siz, bu bakış açısını değiştirmeyi hiç düşündünüz mü? Farklı olabilmeyi, farkındalıklı olabilmeyi? Her
güne farklı uyanmayı, olanı olduğu gibi değil de olduğundan daha da ötesini görebilmeyi, her gün farklı
pencerelerden bakmayı, kötüyü değil de iyiyi...
Neden olumsuz bir olay sonucu mutsuz hissetmek yerine daha da mutlu olmayı tercih etmiyoruz? Neden
karamsarlık bulutları üstümüze çökerken kabulleniyoruz?
Oysa, belki de her şey senin için olması gerektiği gibi sonuçlanıyordur. Belki de evren sana mutluluğu
sunuyordur.
Tercihler yapıyoruz. Yaptığımız tercihler sonucu ise o yolda ilerliyoruz. Karşımıza çıkan engeller, ne kadar zorlu
bir yolda olduğumuzu söylüyor, aynı zamanda vazgeçmeden ilerlememizi... Yorulduğunu biliyorum, kötü
hissettiğini… İçindeki mutsuzluğu ama her şeye rağmen hiç yılmayan dik duruşunu... Gözyaşlarını biliyorum,
gözyaşlarına rağmen gülümseyen ışıltılı gözlerini...
Hayat bazen mükemmel olmayabiliyor, zaten mükemmel bir hayat düşünemezdik. Her şeyin tozpembe olduğu
bir hayat, sıkıcı ve amaçsız bir hayat olurdu bence. Seni sen yapanlarla ilerle yoluna, seni sen yapan
gözyaşlarınla… Seni sen yapan ışıltılı gözlerinle… Seni sen yapan kahkahalarınla... Unutma, hiçbir umut, sen
umutluyken gelmez. Aksine, umutsuzluğa düştüğünü hissettiğin vakit seni kucaklar...
Hoşça kal Meyus'un umudu...