Jean-Luc Nancy benzersiz bir düşünce yazarıdır. Derinlik ve yaratı olan bu benzersizliği bütün yakın okurları sınamıştır, sınamaktadır. Bu benzersizlik, okurların gücü ve bazen de edimleşen ortaklığını doğurur. Jean-Luc Nancy, yapıtlarıyla, kendisi gibi benzersiz olan bir ortaklığın kaynağıdır. Bu, öncellikle bir soru ortaklığıdır. Temelinde, ortaklığı soru yapan bir ortaklık. Jean-Luc Nancy, bütün felsefe geleneğine ve onun ucunda Heidegger'e bir yakınlık ve uzaklıkla, adımlarını bazen yakını Derrida'nınkilerle karıştırarak (Derrida'yla ve ikisinin de öncü yakını Blanchot'yla "sonsuz söyleşi"sinde), felsefenin büyük sorunlarını, çağdaşlığın özgül boyutlarını da hesaba katarak, yepyeni bir güçle yeniden sormaktadır. Ortaklık, bu soruların belki de odağıdır.

Kitaplarıyla, metinleriyle önceden gelmişti Nancy (gelmeye başlamıştı). Kitaplarından, adından ve imzasından sonra "tenleşmiş" olarak geldi İstanbul'a. Bir insan gördük. Onu dinledik. O kitapların, o adın insanı sıcaktı, yalındı, ciddiydi, dikkatliydi, açıktı. Görenler, tanıyanlar için bir boyut belirdi. Tanımsız bir boyut, yazıda görünmeyen bir boyut. Bir izlenim. Anıya dönüşen. Bir insanı tanımanın güzelliği başka.

Ahmet Soysal