Şunu çok iyi anladım ki, hayatta hiç plan yapmayacakmışsın. Hayatta disiplin başka bir şeymiş, direttiğin planlar çok başka. Aslında hiçbir şeyin ilerisi yok. Saniyeler bile değerli, zaman sürekli geriye çalışıyor.…Bir de bende hayat her an bitecekmiş gibi bir his oluştu bu süreçte. Her şeyin değerini daha fazla anlama kabiliyeti kazandım sanki. Bazı takıntılarım vardı; onlar gitti. Meselâ olur olmaz yerde mükemmeliyetçi huylarım vardı, onları törpüledim. Takmıyorum eskisi kadar. Olursa olur, olmazsa olmaz.…Kendimi tanıdım bu hastalıklar sayesinde. Ne yapabilirim, nasıl daha iyi bir mücadele verebilirim hayatta? Bu sorularla derinliğine yüzleştim.